Het missen

Ik mis het geklim van beentjes over me heen. Ik mis de verhalen, het gebrabbel en gesabbel. Ik mis het bezig zijn met waar het leven over gaat. Ik mis de liefde die mijn kinderen me geven, de liefde die ik wil geven brult in mijn hart. Ik mis het fietsen met kinderen in de bak, ik mis het zingen voor een halfslapend kind. Ik mis het maken van de keuze welk boekje we vandaag gaan lezen. Ik mis het plezier van het springen op bed. Ik mis het niets doen terwijl het leven om je heen kruipt. Ik mis het belangrijkste in mijn leven.
Ik mis mijn kinderen vandaag.

Feest

Afgelopen maand was een waar feest. Eerst zijn Niels en ik getrouwd en vervolgens zijn we 3 weken met een Volkswagen busje naar en door Italie gereden. Het was een maand vol vrienden, familie, natuur, lekker eten, muziek, plezier, tijd, avontuur, kado's, schoonheid en liefde. Genieten.
En nu is de maand om en het feest voorbij. Alhoewel, getrouwd zijn is (tot nu toe) een waar feest. Vertellen over hoe mooi de trouwerij was, is ook een feest, en de hagelslag op mijn werk is ook iedere keer weer een feest. Het meezingen met de muziek in de auto en de mensen die naar je lachen, maken de files ook tot een feest, en het in bed stappen na een vermoeide dag is ook een feest. Misschien klopt de uitspraak: "Het leven is een feest". In ieder geval kun je het tot een feest maken. Dint viert ook iedere dag minstends 1 keer haar verjaardag. Dan zingt ze voor zichzelf, zet haar kroon op die ze van de creche kreeg toen ze twee werd, en vraag mij om een kadootje. Een appel in een theedoek is een fantastisch kado.
Vrijdagavond (vanavond) is de avond dat Niels en ik altijd iets leuk doen samen. We hebben besloten vanavond heel vroeg naar bed te gaan want we zijn feestelijk moe.