Macrobiotiek

Vandaag vond Louk voor het eerst zijn eten niet lekker. Hij spuugde de happen die hij kreeg achter elkaar uit. Hij deed het zo consequent dat we hem uiteindelijk maar een boterham hebben gegeven wat hij prima vond. Zijn armpjes zwaaide weer als vanouds als zijn mond leeg was, en hij verzamelde weer als een eekhoorn hapjes in zijn wang. We aten soep met kikkererwten, rijst, zeewier, zeekraal, kuzu, miso en kool. Een macrobiotiekproof recept.

Afgelopen vrijdag zijn we met het hele gezin naar Antwerpen gegaan om advies in te winnen rond Dint haar allergie, ditmaal van een beroemde macrobioot. Macrobiotiek is een combinatie van 5000 jaar oude ervaring en kennis van het Japanse Zen, Boeddhisme en de westerse wetenschap. Het is een voedings- en gezondheidsleer gebaseerd op het juiste evenwicht dat er tussen het yin- en yang-beginsel in ons leven dient te zijn. Kort gezegd: als je macrobiotisch wil gaan eten dien je al het eten dat je in huis hebt weg te gooien om vervolgens alles wat je nog nooit hebt gekocht in de reformwinkel te in huis te halen.

De makrobioot in Antwerpen waar wij waren, keek naar Dint haar handen, voeten en huid en kon daaruit vanalles opmaken over haar organen, heel interessant. Hij bekeek haar allergie niet als iets van buiten (huisstofmijt irriteert haar longen waardoor ze benauwd wordt), maar van binnen (haar darmen zijn gevoelig waardoor ze met haar huidige voedingspatroon de afvalstoffen niet meer zelf kan verwerken en naar het gekoppelde orgaan de longen stuurt, die vervolgens prikkelbaar worden en overgevoelig reageren, in Dint haar geval op huisstofmijt). Ik geloof wel in dit soort dingen en ik hou ervan als dingen holistisch worden bekeken. Zelf ben ik macrobiotisch opgevoed en heb ervaren en gezien hoe helend voeding kan werken.

Het lastige is alleen: hoe pas je je voedingspatroon aan in een maatschappij die totaal anders is ingericht? Op alle partijtjes waar Dint komt zijn snoepjes, taart, rozijnen en appelsap. Fruit behoort een kind iedere dag te eten, evenals dat glas melk wat ieder kind moet drinken. Allemaal dingen die niet passen in een macrobiotisch dieet.

Om die hobbel nog maar even uit te stellen, zijn Niels en ik eerst maar eens wat aan het experimenteren. En dat heeft Louk dus vandaag allemaal uitgespuugd.

Dint vond het overigens heerlijk. De man zei al: Louk is heel Yang, Dint vooral Yin.

Waarom

De mens heeft behoefte aan causale verbanden. Daarom zien we er ook zoveel. Wetenschappelijk onderzoek is alleen maar bezig met het aantonen van (mogelijke) causale verbanden. Een causaal verband geeft antwoord op de vraag: 'Waarom?' Een causaal verband geeft de oorzaak van waarom dingen zijn wat ze zijn. Een soort zingeving.

Mijn kennis omtrent causale verbanden wordt de laatste tijd aardig op de proef gesteld. Dint vraagt namelijk na alles wat ik zeg: Waarom? De eerste paar keer waarom is goed te doen, maar nadat Dint een paar keer achter elkaar de waaromvraag heeft gesteld, komen we samen vaak uit bij zulke basale levensvragen dat ook ik het niet meer weet. Want waarom vallen de bladeren van de bomen? Waarom geloven mensen in andere dingen? Waarom fietsen mensen door rood? Waarom huilt Louk? Waarom slapen papa en mama samen in één bed (dat weet ík wel, maar wat zeg je dan. Gezellig? dan is het ongezellig dat zij alleen in bed ligt). En waarom vinden mensen gaatjes in hun oren mooi?


Tegenwoordig bedenk ik soms van tevoren of het antwoord wat ik haar geef geen onmogelijke waaromvraag tot gevolg zal hebben. En soms zeg ik gewoon 'Daarom'. Of 'Waarom zijn de bananen krom'. Precies die dingen waarvan je je had voorgenomen ze nooit te zullen zeggen.