Draaien

Nu mijn buik, onderhevig aan een buikgriep, zich regelmatig omdraait, maakt mijn hoofd van de gelegenheid gebruik hier ook weer eens lekker aan mee te doen. Gister kon ik, ondanks enorme moeheid, sinds tijden niet slapen door eindeloze gedachtes die door mijn hoofd draaiden. Angsten, onzekerheden, afgewisseld door vlagen van euforie over het geluk dat ik heb met mijn leven, wisten mij eindeloos wakker te houden. Het voelde als vanouds, als iets van een tijd geleden. Meestal val ik tegenwoordig namelijk als een blok in slaap, overmand door moeheid.
Als kind lag ik altijd wakker omdat ik bang was in het donker. Eerst bedacht ik dan wat er allemaal onder mijn bed zou liggen, of in de kast zou staan. Vervolgens zei ik tegen mezelf dat het onzin was, totdat ik hoorde dat er écht iemand in mijn kamer was. Dan brulde ik mijn moeder die me op mijn rug kriebelend in slaap hielp. Als puber kon ik avonden achtereen wakker liggen omdat ik dacht dat de jongen waar ik verliefd op was, mij helemaal niet zag staan, of omdat ik baalde van de pukkeltjes op mijn rug. Of omdat ik niet wist wat ik aan zou doen omdat ik vond dat ik helemaal geen leuke kleren had. Soms brulde ik dan mijn moeder, die me op mijn rug kriebelend in slaap hielp.
Mijn slapeloosheid van gister zal wel iets te maken hebben met het einde van mijn verlof dat in zicht komt. Ik heb zin om te werken maar zag het gister niet zitten hoe ik alles ga combineren. Hoe ik me de komende jaren staande ga houden in de aaneenschakeling van activiteiten die iedere dag kent. Veel vriendinnen vinden het knap hoe ik het allemaal doe en begrijpen soms ook niet hoe ik het allemaal klaarstoom. Meestal begrijp ik niet dat ze me 'knap' vinden omdat ik alleen maar dankbaar ben voor de situatie waarin ik mij bevind. Toen ik gister het gevoel had dat ik de zaken minder onder controle had dan normaal, was ik trots op mezelf. Ook ik vond het knap dat ik al de dingen die ik nu in mijn leven heb, draaiende weet te houden. Ook al weet ik nu even niet zo goed hoe.