Trippeldetrappel

Ik zit in een vergadering. Iedereen kijkt ernstig, de wereld ís ook even wat ernstiger. Er zijn dingen gaande die niemand kan voorspellen maar wel grote gevolgen kunnen hebben. Er wordt gepraat over omzet, marges, de beurskoers, mensen die weg moeten, of toch niet? Is het wel slim om nu te bezuinigen? Nee, juist niet. Er moet geleerd worden, het zijn zware tijden die mensen moeten managen. Maar het geld is straks gewoon op.
Trippeldetrap. Iemand wil wat zeggen maar niemand hoort hem/haar. Iedereen is bezig met economische vraagstukken, belangrijke zaken. De grootste mannen zeggen het meest en praten het hardst. Ze hebben ook de grootste wallen onder de ogen. De vrouwen knikken fanatiek en zeggen als er een moment is slimme dingen, kinderen zijn er niet.
Trippeldetrap. Oja, sorry, er is er wel een. Maar niemand die hem/haar hoort of ziet. Jammer. Hij is zo welkom en zijn inbreng zou ook een interessante wending aan de vergadering kunnen geven.
Als we opstaan ziet een van de grootste mannen hem toch. "Dat gaat snel he." Ik voel dat hij/zij het leuk vindt. Ik ook.

Soms

Soms heb ik het. Bijvoorbeeld als Louk midden in de nacht ontroostbaar wakker wordt en ik niet meer weet hoe hem te troosten. Of als Dint haar hoestbuien opkomen en de kans bestaat dat de benauwdheid weer toeslaat. Of als Niels en ik zoveel in onze hoofden hebben door werk, elkaar, drukte etc. dat we nauwelijks plek in ons hoofd hebben voor de kinderen. Of als ik me s'avonds realiseer dat ik me geen moment bewust ben geweest van het feit dat er een klein propje in mijn buik zit. Of soms als ik de kinderen naar de creche breng en Dint hard huilt achter het raam en fanatiek zwaait en handkusjes geeft.
Ja, dan heb ik het. Dan voel ik de kwetsbaarheid van het moederschap. Hoe je eigen geluk meebeweegt met het geluk van je kinderen, en hoe sterk de grootste wens is van een moeder, in ieder geval van mij: dat je kinderen gelukkig zijn. En de verantwoordelijkheid die je als moeder daarvoor voelt en tegelijkertijd het onvermogen omdat je het geluk van je kinderen niet volledig in de hand hebt.
Ja, soms heb ik dat.

Magic number

Als kind is het altijd een onderwerp van gesprek: "Wat is je lievelingsgetal?" Veel zevens, drieën, ook wel vijven en af en toe een dertien. En soms zelfs een mooi verhaal van waar het op gebaseerd is. Ook in de bijbel is het een balangrijk thema; de drie koningen, zeven dagen in de week, twee staat voor de duivel en er is maar één Jezus Christus. Of denk aan de liedjes: You are the only one, Just the two of us of Three is a magic number. En dat is het.
De relatie tussen mijzelf en getallen is puur intuitief. 10 vind ik mooi, 11 bijzonder. 12 wat gewoon maar 13 intrigeert. 14 is gewoon 2x7 en 15 wordt te groot.
Mijn relatie met het getal 3 is van bijondere aard. Ik heb namelijk altijd 3 kinderen gewild. Al vanaf toen ikzelf 3 was volgens mij.

Mijn gebeden zijn gehoord. Nummer drie is onderweg.

Uitslapen

De afgelopen maanden hebben we ons steeds meer proberen neer te leggen bij het feit dat 6 uur opstaan de komende tijd gewoon ons lot is. Regelmatig liggen we als Louk wakker wordt te zuchten in bed omdat we allebei geen zin hebben om op te staan. Gewoon moe. Maar Louk is een doorzetter wat resulteert in de situatie dat 1 van ons naar beneden gaat met Louk en de ander nog even mag blijven liggen.
Maar vanmorgen was een uitzonderlijke ochtend. Louk werd om 5.20 wakker, echt vroeg dus. We lieten hem liggen tot 5.45, hopend dat hij ook tot het inzicht zou komen dat het nog te vroeg was om op te staan. Nee dus. Toch maar met een flesje zijn kamer binnengeslopen om hem wat melk te geven en daarna weer proberen in bed te leggen. Iets wat normalitair mislukt omdat hij naar beneden wil.
Maar zoals ik al zei, vanmorgen was een uitzonderlijke ochtend.

6.00: Niels komt terug in onze kamer. Zonder Louk. Stilte.
"Wat heb je met hem gedaan?"
"Wat denk je?"
"Knock out geslagen."
"Nee, fles gegeven, wie weet gaat hij wel slapen."
6.20: Nog steeds stil.
7.00: "Joon, we moeten opstaan als je om 8 uur de deur uit wilt".
7.10: "Ja, nu gaan we echt eruit."
7.45: "Het is wel zonde om op te staan als zij eindelijk eens uitslapen"
"Ja, en ze hebben het ook echt nodig..." (projectie)
8.00:"Ik vertik het om op te staan als zij slapen, we doen het gewoon niet".
8.33: Louk wordt wakker.

Welverdiende ochtendrust. We waren overal te laat maar met een brede glimlach dansen we door de dag.