Moe. Gespannen. Uit mijn humeur. Gevoelloos, alleen maar in mijn hoofd. Oplossing: massage.
Maandag na een lange dag werken, in de file, in de keuken, eten, aan de tafel, naast mijn Dint. Op de fiets, in de regen, over straat. Ik heb een afspraak met een masseur aan de andere kant van de stad (om het makkelijk te maken).
Gelukkig mogen alle natte kleren snel uit. Na zo'n vijf minuten de eerste massageprikkels te hebben gevoeld, begint een 'gesprek'.
"Waar woon je, wat doe je, heb je een kindje? Echt waar? Jee, daar zijn wij echt nog niet klaar voor".
Ze was 29 jaar.
"Ik wil nog veel te veel dingen doen die dan niet meer kunnen."
Ik voel me gehandicapt.
"Wat dan allemaal?"
"Reizen, wij gaan elk jaar drie keer op vakantie."
"Oh, leuk. Waar ben je als laatst geweest?"
"Een week naar India om mijn huwelijksjurk te kopen, een knalgroene met allemaal blauwe kralen, heel mooi."
Ai.
"Werk je ook naast het moeder zijn?"
"Ja."
"Hoeveel?"
"Vier dagen per week."
"Jee, dat is veel, wel druk of niet?"
"Ja."
"En je vriend dan, werkt die ook?"
"Bijna, hij solliciteert. Maar is wel ambitieus dus wil graag werken."
"Dat is ook onhandig, liever een vriend die niet zo hoeft te werken, toch?"
Terwijl ik als een soort deeg wordt gekneed, vraag ik mij af wat zij zich voorstelt bij kinderen krijgen. In ieder geval gaat ze dan dus niet meer op vakantie, of minder dan drie keer per jaar. Misschien moet ik een boekje schrijven over hoe young professionals (die vaak niet meer dan 25 vakantiedagen hebben) met kinderen op vakantie kunnen. Wisten jullie dat de Canarische Eilanden helemaal zo gek niet zijn?
Maandag na een lange dag werken, in de file, in de keuken, eten, aan de tafel, naast mijn Dint. Op de fiets, in de regen, over straat. Ik heb een afspraak met een masseur aan de andere kant van de stad (om het makkelijk te maken).
Gelukkig mogen alle natte kleren snel uit. Na zo'n vijf minuten de eerste massageprikkels te hebben gevoeld, begint een 'gesprek'.
"Waar woon je, wat doe je, heb je een kindje? Echt waar? Jee, daar zijn wij echt nog niet klaar voor".
Ze was 29 jaar.
"Ik wil nog veel te veel dingen doen die dan niet meer kunnen."
Ik voel me gehandicapt.
"Wat dan allemaal?"
"Reizen, wij gaan elk jaar drie keer op vakantie."
"Oh, leuk. Waar ben je als laatst geweest?"
"Een week naar India om mijn huwelijksjurk te kopen, een knalgroene met allemaal blauwe kralen, heel mooi."
Ai.
"Werk je ook naast het moeder zijn?"
"Ja."
"Hoeveel?"
"Vier dagen per week."
"Jee, dat is veel, wel druk of niet?"
"Ja."
"En je vriend dan, werkt die ook?"
"Bijna, hij solliciteert. Maar is wel ambitieus dus wil graag werken."
"Dat is ook onhandig, liever een vriend die niet zo hoeft te werken, toch?"
Terwijl ik als een soort deeg wordt gekneed, vraag ik mij af wat zij zich voorstelt bij kinderen krijgen. In ieder geval gaat ze dan dus niet meer op vakantie, of minder dan drie keer per jaar. Misschien moet ik een boekje schrijven over hoe young professionals (die vaak niet meer dan 25 vakantiedagen hebben) met kinderen op vakantie kunnen. Wisten jullie dat de Canarische Eilanden helemaal zo gek niet zijn?
1 comment:
Lieve Joon, aan mij de eer om als eerste commentaar te geven. Ik heb geen vragen, lees je stukjes met plezier. Soms is het combineren wel vermoeiend, toch? Dan helpt het mij dat ik niet hip ben, niet telefoneer op de fietrs en niet in dat o zo socilae Amsterdam woon........... Kus van Jezus die studeert en ook moeder is......
Post a Comment