Tweede

Vroeger bestonden er geen fototoestellen, laat staan videocamera's. De beelden die men wilde onthouden, kon men beschrijven, tekenen, schilderen of gewoon opslaan in het geheugen. Getekend door emotie en fantasie.
De uitvinding van de fotografie in 1831 was een ware revolutie. Het werd mogelijk een beeld vast te leggen om het later terug te zien zoals het in werkelijkheid was geweest.
Er bestaat tegenwoordig een techniek die dingen kan laten zien die voor het blote oog onzichtbaar zijn. Deze techniek creeërt beelden waaraan een ervaring vastzit die je je niet kunt voorstellen als je het niet hebt meegemaakt. Namelijk de kennismaking met het leven. De echo.
Het is een wonderbaarlijk fenomeen. Door middel van geluidsgolven weet een machine je kind in de buik in beeld te brengen, hoe klein ook. Het laat zien hoe compleet zo'n wezentje is als het nog geen 13 weken oud is. Hoe menselijk het eruit ziet met het hoofdje, zijn oogjes, hartje (kloppend), handen en voeten. Het is een emotionele ervaring die je je leven bijblijft. Ik geloof niet dat het het beeld is dat ik me voor altijd zal herinneren maar de emotie die het zien van iets dat je nog niet of nauwelijks kan voelen met zich meebrengt. Het zien van iemand van wie je nu al houdt maar enkel op de hoogte was van zijn of haar bestaan. Of niet eens dat, je hoopte dat de persoon echt bestond. De echo bevestigt je vermoeden en overtreft je hoogste verwachtingen. Het is een ervaring van verwondering en geluk totdat de tranen het beeld langzaam verwateren.
Het beeld van mijn echo is doorspekt met emotie, fantasie en persoonlijk verlangen. Daarom zal ik het me voor altijd blijven herinneren.

We krijgen nog een kindje.