Practisch vs Leuk

Ok. Drie kinderen is veel. Ochtenden en avonden voelen als racen tegen de klok, helemaal als manlief lange dagen werkt en je drie kinderen in je eentje klaarmaakt voor de dag/nacht. Inmiddels zijn we vier weken verder (Dint zit vier weken op school, Niels is vier weken geleden aan zijn nieuwe baan begonnen, Louk zit vier weken bij de peuters en Ima is weer vier weken ouder) en begint de boel zich een beetje te stabiliseren. Alhoewel je zou denken dat er dus langzamerhand rust in de tent zou komen, voel ik juist een grote onrust ontstaan. In het begin was ik blij als ik de klus praktisch gezien had geklaard. Nu begin ik kritisch te worden op de kwaliteit van de dagen. Heb ik wel wat leuks gedaan met Louk? Is er genoeg aandacht voor Ima? Neem ik de rust om een vermoeide (en overactieve) Dint te begrijpen? Heb ik wel lekker gekookt en is er eigenlijk wel een leuk toetje? Moet ik niet meer knutselen met de kinderen? Waarom ben ik nou boos geworden? Hoe kan ik ook aardig blijven als ik haast heb? Maak ik wel genoeg contact met de andere ouders? en ga zo maar door....
Vandaag was er een vriendinnetje van Dint bij ons aan het spelen. Haar moeder was er ook omdat het de eerste keer was. Deze bezoekjes zijn leuk maar balanceren tussen Praktisch (P) en Leuk (L) en zijn dus ook erg ingewikkeld. Want hoe plan ik Ima eromheen (P)? Beetje ongezellig (L) en onhandig (P) als ik net moet voeden (P) of als Ima net niet wil slapen en ik dus boven ben ipv klets met de kinderen en de moeder (L). Of, moet ik van tevoren al koken (P)? Want hoe laat zullen ze weer gaan (P)? Ik wil nog even het huis opruimen (P) wil ik ze leuk (L) kunnen ontvangen. Voor Dint ook leuk als ze een opgeruimde kamer kan laten zien en het speelgoed aantrekkelijk is om mee te spelen (L). En ai, ik heb ook geen koekjes in huis (P), ongezellig (L).
De kaders van de dagen zijn bepaald. Nu ik nog. Want hoe geef ik, Jonah, invulling hieraan? Hoe maak ik de sfeer, inspireer ik de kinderen en ben ik s'avonds niet alleen uitgeput en blij dat de kinderen weer gewassen en met volle buik in bed liggen, maar ook trots op hoe het is gegaan? Het gekke is dat mensen die van buitenaf mijn gezin inkomen (in dit geval het vriendinnetje en de moeder) mijn onzekerheid over of het wel allemaal Leuk is aanwakkeren. Naast het feit dat ik er nu onrustig van wordt, ben ik blij met dit moment van reflectie. Want zoals vaak met reflectie: het doet even pijn maar uiteindelijk geeft het energie.