Werken

Sinds deze week werk ik weer bij de Baak, mijn verlof is afgelopen. Werken is een werkwoord bij uitstek, maar brengt voor mij ook enige ontspanning met zich mee. Want hoe fijn is het om alleen je eigen jas aan te hoeven doen als je de deur uit moet? Hoe lekker om me weer langer dan een half uur ergens op te kunnen concentreren (met drie kleine kinderen in huis bevindt je je in een soort hapsnap-staat van zijn; iedere 10 minuten doet er zich weer iets nieuws voor). En het autoritje naar het werk toe is totale rust: muziek/telefoon of helemaal niets. Heerlijk.
Uiteraard brengt het werk ook andere facetten met zich mee. Er wordt weer iets van me verwacht (ik verwacht weer iets van mezelf), er wordt meer meegekeken in wat je doet (thuis keken alleen mijn drie kinderen en Niels met me mee) en het is ook niet de makkelijkste periode wat betreft economie en het bedrijfsleven. Daarnaast moet ik bekennen dat de afgelopen maanden mijn IQ geen goed lijken te hebben gedaan. Dit signaal kreeg ik voor het eerst tijdens Sinterklaasavond, toen ik een Sinterklaasgedicht niet begreep terwijl de rest erg moest lachen. Confronterend. De signalen stapelden zich op: ik las met moeite een lang krantenartikel, laat staan engelse literatuur, ik haakte af bij de NRC-sudoko en gister had ik zelfs moeite met het begrijpen van een opdracht die bij Wie is de Mol werd uitegedeeld. Het lijkt wel of ik mijn hersenen weer moet afstoffen om weer zo scherp te worden als ik kan zijn. En daar heb ik zin in.