De telefoon gaat. Het is mijn vriend Niels.
“Ha lief, hoe laat ben jij thuis?”
Oh nee, nog niet, nog een uurtje, één uurtje maar.
Niels: “Ik ga nu Dint ophalen. Kun jij een hapje maken?"
Nee, ik kan geen hapje maken! “Eeehm, ja is goed, ik ga zo weg.”
17.45. Telefoon.
“Ha, ben je nog op je werk?”
“Ik pak nu in, ben er zo.”
“Auto, auto, auto, gata.” Een vrolijke Dint op weg naar huis.
"Ok, tot zo."
Ik baal. Was ik maar thuis met een schort aan in de keuken. Klaar met koken als Dint vrolijk op me afstormt.
Mijn computer is heel snel uit, mijn spullen prop ik in mijn tas. Rennend naar de auto bedenk ik hoe ik de files kan omzijlen. Niet.
Ik baal. Was ik maar thuis met een schort aan in de keuken. Klaar met koken als Dint vrolijk op me afstormt.
Mijn computer is heel snel uit, mijn spullen prop ik in mijn tas. Rennend naar de auto bedenk ik hoe ik de files kan omzijlen. Niet.
6 comments:
Lieve Jonah! Smullen, die verhalen van je. Wat kan je leuk schrijven. Toch vreemd dat ik nu zo oud ben als jij toen je moeder werd. Mijn (nog) kindloze bestaan vult zich ook met hectiek en vragen, alhoewel van een heel ander kaliber. Ook fietsend door chaotisch Amsterdam, bellend met mijn moeder. Gelukkig kan ik me, door jou ervaringen van de zijlijn te volgen, een beetje voorbereiden op nieuwe verwonderingen. Leuk!
Liefs Marg
Hoi lieve Jonah!
Wat leuk om te lezen. Ik stel mezelf vaak dezelfde vragen als jij, maar dan over de toekomst omdat ik nog geen moeder ben (maar wel ooit wil worden en dat met werken wil blijven combineren).
Deze week hoorde ik dat ik ben aangenomen op Harvard Business School, om in Boston (eigenlijk in Cambridge net daarbuiten) te studeren voor 2 jaar vanaf Augustus dit jaar.
Omdat het voor 2 jaar is, en aan de andere kant van de oceaan vanuit Nederland, zijn Willem en ik er nog even over na aan het denken hoe we dat dan zouden aanpakken. Wel lang en ver!
We gaan het weekend nadat jullie hier in NY zijn (tot ong. 1 maart toch?) naar het 'admitted students weekend' om eens rond te snuffelen en mensen te ontmoeten.
Spannende tijden dus! Ik vind het erg knap hoe je het allemaal aan elkaar breidt. Om een voorbeeld aan te nemen, ook al zonder kinderen erbij!
Veel liefs aan Niels,
x Meet
Ik zie het voor me Joon. In mijn hoofd ook meteen het beeld van die sleutels onderin je tas, gehurkt op de parkeerplaats naast je auto! Het is een feest om met je te werken! Zoen Saskia
Anonymous... Saskia bedoel ik
Lieve Jonah!
leuk om van je belevenissen op de hoogte te blijven middels dit ultra moderne communicatiemiddel. Voor mij is het meeste inderdaad (nog?) een ver van mijn bed show.
Liefs,
Jelle
Dank voor leuke reacties en alhoewel jullie allemaal kinderloos zijn, doet het me plezier dat jullie er wel over denken. En dat mijn verhalen jullie bereiken. Hoop dat jullie blijven lezen en natuurlijk blijven reageren.
Zoen Jonah
Post a Comment