Vakantie 2

Een tent van 50 kg is helemaal zo gek nog niet. Ok, ik tilde hem niet uit de auto, maar ook Niels stond niet te kreunen en te steunen wanneer de zak van de auto naar het gras werd getild. En het opzetten van 50 kg werkt rustgevend, zelfs afbreken in de regen is te doen. Of in de nacht wakker worden van een enorm lawaai van druppels die werkelijk op het tentzeil knallen, is romantisch. Camperen laat je even voelen hoe het is om buiten te leven, je bent even wat dichter bij het dierenrijk, wat meer in contact met de zon en de wind. En met je man en je kind.
Voor mij duurde het even voordat ik thuis (lees: werk) had losgelaten. Blackberry niet meenemen en de onmogelijkheid om je telefoonoplader ergens in te kunnen pluggen (tip: kies de meest primitieve en afgelegen camping uit de gids), dragen bij aan het volledig weg zijn uit je eigen omgeving. Dint had daar een stuk minder moeite mee. Voor haar hadden we evengoed naar Drenthe kunnen rijden, zolang we maar met zijn drieen in de natuur zitten. (We zijn "gewoon" naar Bretagne gereden, zoals gepland. Niets Zwitserland, Engeland, Denemarken of toch stiekem Tsechië).

Heerlijk. Niet mijn telefoon is opgeladen, maar ik ben opgeladen. Vooral tijdens het lezen en het wandelen in de storm, voelde ik mijn batterij groeien. Het gekke is dat ik sinds ik thuis ben geen boek meer heb aangeraakt en voor iedere 20 meter die ik me moet verplaatsen, de fiets pak. Hoe werkt die conditionering dan precies? Iets met belonen toch?