Ik ga op vakantie en neem mee: een tent van 50 kilo. Tsja, je moet wat. Via eindeloos dubben van waar we nou eens heen konden gaan op vakantie, (we zochten naar een vakantie waarin we onze lust naar avontuur kunnen bevredigen en tegelijkertijd de begeerde rust vinden) hebben we besloten om met een tent van 50 kilo in de auto naar Bretagne te krossen. Als ik het mensen vertel, gaan ze lachen. Gister zei mijn verloskundige: "Ja Jonah, je ontkomt niet meer aan Frankrijk met een gezin. Je zult zien: het is er best mooi". Getverderrie. Hoezo ontkom ik niet aan Frankrijk. Thuisgekomen heb ik meteen het boekje van campings in Europa (ANWB....) erbij gepakt om een camping in Zweden uit te zoeken. Niets gevonden. En is Zweden niet een beetje lang in de auto voor Dint? Ben ik niet gewoon al blij als Dint met een stokbrood in haar hand over de camping hobbelt? Of wil ik meer? Meer avontuuur en meer verhalen om mee thuis te komen? Of is vakantie juist een moment om van het gevoel van 'er moet meer' af te komen?
We gaan het meemaken. Zodra de 50 kilo in de auto is gehesen, vertrekken we met de auto naar...... Niels?
3 comments:
lieve Jonah,
ik weet ook nog niet waar heen...?
N
ben benieuwd, waar jullie terecht komen
uit ervaring weet ik dat kamperen met een tent van 50 kg en een dochter van een jaar heerlijk genieten kan zijn...
ook als het daarvoor veel avontuurlijker en sportiever was
zelfs in Frankrijk....
Post a Comment