Het gezin

Vanaf nu maak ik deel uit van twee gezinnen. Het gezin waar ik al mijn hele leven deel van uitmaak, en het gezin dat Niels en ik samen hebben gemaakt, op de wereld hebben gezet en bij elkaar hebben gevonden. En alhoewel mijn eerste gezin zielsveel voor mij betekent, lijkt het wel of ons nieuwe gezin, ons 'eigen' gezin, een laag dieper in mij zit. Het raakt een laag die ik nog niet kenden, een laag die mijn hele verdere leven het allerbelangrijkst zal zijn. Een laag waar al mijn emoties samenkomen, die kwetsbaar is maar ook het sterkst voelt van alle lagen waarover ik beschik. Mijn kern. En dat terwijl het gezin nog maar 2 weken oud is.

Het hebben van een gezin doet ook een beroep op mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Het is onze taak om in dit gezin geborgenheid te laten groeien zonder de ruimte van elkaar te ontnemen. Vertrouwen te geven zonder de verantwoordelijkheid die je als ouder hebt uit handen te geven. En daar is in de twee weken dat dit gezin oud is, al een behoorlijk beroep op gedaan. Want een pasgeboren baby is nog niet voorspelbaar of stabiel en kan zich ook nog niet op andere manieren dan huilen, verstaanbaar maken. Aan mij de taak op hem te vertrouwen (als hij honger heeft, dan komt hij wel, als hij een keer wat minder drinkt, dat heeft hij niet meer nodig), zonder daarin de verantwoordelijkheid uit handen te geven. Met de Nee-fase (waar Dint momenteel een groot fan van is) tast een kind de ruimte af die het heeft. Grenzen worden verkend en als je niet oppast voortdurend verlegd. Aan ons de taak liefdevol de verantwoordelijkheid te nemen wat betreft de grenzen, zonder de ruimte van Dint te ontnemen door eindeloos dingen niet toe te staan. En dan hebben we nog de zoektocht naar ruimte voor elkaar, al is het een kus van 2 minuten waarin we even enkel oog hebben voor elkaar.

Een geboorte van een tweede maakt hele andere emoties los en roept hele andere vragen op dan de geboorte van een eerste. En ook het feit dat het een jongetje is..... Een heerlijk vooruitzicht dat ik me de komende maanden nog volledig op mijn gezin kan focussen.