1+1=?

Gister had ik mijn eerste dag alleen met mijn twee kinderen. Een fragment.

8.00: gepruttel uit de wieg, gehuil van beneden, Niels zijn kussen reeds leeg.
8.15: een aangeklede Dint in de stoel achter een boord pap. Moeder rent omhoog om 'pruttelende' baby op te halen.
8.20: Dint aan de pap, Louk aan de borst. Eet zelf wat happen tussendoor. Dint is erg vrolijk en vindt het maar wat gezellig dat haar broertje ook aan tafel zit vandaag. Maar ze is slim en heeft al snel door dat het best een leuk spelletje is om haar voeten op tafel te leggen. Mama zegt dan: "Dint, doe je voeten eens onder tafel", maar als ze dat dan niet doet en heel stout mijn kant op kijkt, gebeurt er eigenlijk niet zoveel meer. Mama kan namelijk niet zoveel meer met Louk aan de borst.
8.30: Huilende Dint omdat ik haar boord heb weggehaald.
8.31: Voeten van Dint zijn onder tafel.

Het is best hectisch, twee kinderen, maar zo ontzettend leuk. En hoe efficient je ervan wordt is ongelooflijk. Ook strenger. Daar moet Dint nog even aan wennen maar heldere grenzen doen haar ook goed. En binnen 1 dag heeft ze al door dat de grenzen wat minder helder zijn als ik Louk voedt. Dan kan ze rustig haar gang gaan want mama is lekker bezig.....
De komende tijd zal ik nog veel dagen alleen met de kids zijn en ik heb er zin in. Geen kind dat naar de creche moet, geen moeder naar haar werk, geen oppas die te laat is.... gewoon datgene waar het over gaat en waarvoor we zo graag kinderen wilden. Van elkaar leren, met elkaar delen, aan elkaar vertellen en er voor elkaar zijn. En als ik de efficientie die ik nu thuis heb in januari ook mee neem naar mijn werk, dan kan ik wel opslag gaan vragen.