Vijf maanden niet werken, drie dagen per week samen met enkel een slapende baby, huisje in rustig en pittoresk deel van Amsterdam en een stapel boeken voor mijn neus die ik graag wil lezen. En toch blijf ik het moeilijk vinden: rust nemen, niets doen.
Gister was mijn zus hier met haar twee kinderen. Zahra (haar oudste) en Dint, rende door het huis met speelgoed, pakte het van elkaar af, huilde, lachte, schreeuwde en zongen. Een drukte van jewelste. Toen mijn zus even met ze naar buiten ging, snelde ik naar de keuken, bakte een appeltaart, maakte eten voor mijn vriendinnen die zouden komen eten en maakte hier en daar wat schoon. Mijn zus kwam weer terug met de kids, Niels kwam ook binnen, Louk wilde eten, mijn vriendinnen kwamen aan en Zahra en Dint gingen aan tafel. De keuken was vol mensen, pratend, etend, lachend, lopend, kokend. Een gezellige boel.
s'Avonds belde mijn zus:"Joon, wel nog een beetje rustig aan doen hé, je bent vier weken geleden bevallen!".
Opeens was ik moe, doodmoe. Mijn vriendinnen waren weg, Louk en Dint waren in slaap en Niels en ik waren ook klaar om naar bed te gaan. Als een auto die je moeilijk aan de praat krijgt maar als hij eenmaal draait prima rijdt, viel ik uit en was niet meer aan de praat te krijgen.
Vandaag heb ik op een strandstoel in de zon gelezen. Met thee. En een slapende Louk naast me. Rust krijg je niet, je moet rust nemen.
Gister was mijn zus hier met haar twee kinderen. Zahra (haar oudste) en Dint, rende door het huis met speelgoed, pakte het van elkaar af, huilde, lachte, schreeuwde en zongen. Een drukte van jewelste. Toen mijn zus even met ze naar buiten ging, snelde ik naar de keuken, bakte een appeltaart, maakte eten voor mijn vriendinnen die zouden komen eten en maakte hier en daar wat schoon. Mijn zus kwam weer terug met de kids, Niels kwam ook binnen, Louk wilde eten, mijn vriendinnen kwamen aan en Zahra en Dint gingen aan tafel. De keuken was vol mensen, pratend, etend, lachend, lopend, kokend. Een gezellige boel.
s'Avonds belde mijn zus:"Joon, wel nog een beetje rustig aan doen hé, je bent vier weken geleden bevallen!".
Opeens was ik moe, doodmoe. Mijn vriendinnen waren weg, Louk en Dint waren in slaap en Niels en ik waren ook klaar om naar bed te gaan. Als een auto die je moeilijk aan de praat krijgt maar als hij eenmaal draait prima rijdt, viel ik uit en was niet meer aan de praat te krijgen.
Vandaag heb ik op een strandstoel in de zon gelezen. Met thee. En een slapende Louk naast me. Rust krijg je niet, je moet rust nemen.
No comments:
Post a Comment