De eerste maanden na de bevalling staan voor een groot deel in het teken van gewicht: groeit de baby goed en niet te vergeten, slink ikzelf goed. Als het aan het consultatiebureau ligt, staat alles in het teken van het eerste gewicht, het tweede 'komt vanzelf' (right).
Als een baby nog geen uur op de wereld is, wordt deze gewogen. Weegt deze boven de 2500 gr, dan is er normalitair niet zoveel aan de hand. Louk woog 3920 gr, niets aan de hand. Maar dan begint het. Groeit de baby wel goed? Drinkt hij/zij wel 20 minuten aan iedere borst (ik geloof dat ik dat zelf niet eens vol zou houden, 40 minuten achter elkaar melk drinken!), zit het gewicht wel op de juiste lijn van de curve? Het lijkt wel een obsessie die meerdere moeders onzeker maakt en ik ken zelfs meerdere verhalen waarbij de moeder met borstvoeding is gestopt omdat ze niet kon zien hoeveel de baby nou werkelijk dronk en dus te onzeker werd over de groei van haar kind. Een melkmeter achter op het hoofd van een baby: gat in de markt.
Bij Dint, die toch wat minder snel groeide dan Louk, werd ik gek van de onzekerheid. Gedurende enige tijd ging ik ongeveer wekelijks naar het 'weeguurtje' van het consultatiebureau, en kreeg dus ook wekelijks weer te horen dat Dint niet zo heel snel groeide, en aan de onderkant van het gemiddelde zat wat betreft gewicht en lengte. Ze schreven dan in het groeiboekje (zo heet het boekje dat je van het consultatiebureau krijgt en bij iedere controle weer tevoorschijn komt) een eetschema op waar ik me bij Dint aan moest houden. Het probleem zit hem echter in het feit dat Dint het op moet eten, niet ik. Al die voorschirften die ik kreeg en die bij Dint niet haalbaar leken, hebben het eetpatroon van Dint en mijn houding ten opzichte van haar eetgedrag bepaald geen goed gedaan.
Bij Louk heb ik me dan ook voorgenomen dit weeguurtje niet meer te bezoeken en het bevalt me prima. Maar hoewel Louk lekker groot en dik is, zou ik liegen als ik zeg dat ik de onzekerheid over groei nog niet bij hem heb gevoeld. Als hij een dag minder eet (en die dagen zijn er nou eenmaal) voel ik de onzekerheid opkomen en de neiging hem vaker dan nodig de borst te leggen. Ik baal dat hij nog niet doorslaapt omdat hij zo'n honger heeft s'nachts, maar stiekem vind ik het een heerlijk idee dat hij zoveel melk nodig heeft, want dan groeit hij tenminste goed.
Als een baby nog geen uur op de wereld is, wordt deze gewogen. Weegt deze boven de 2500 gr, dan is er normalitair niet zoveel aan de hand. Louk woog 3920 gr, niets aan de hand. Maar dan begint het. Groeit de baby wel goed? Drinkt hij/zij wel 20 minuten aan iedere borst (ik geloof dat ik dat zelf niet eens vol zou houden, 40 minuten achter elkaar melk drinken!), zit het gewicht wel op de juiste lijn van de curve? Het lijkt wel een obsessie die meerdere moeders onzeker maakt en ik ken zelfs meerdere verhalen waarbij de moeder met borstvoeding is gestopt omdat ze niet kon zien hoeveel de baby nou werkelijk dronk en dus te onzeker werd over de groei van haar kind. Een melkmeter achter op het hoofd van een baby: gat in de markt.
Bij Dint, die toch wat minder snel groeide dan Louk, werd ik gek van de onzekerheid. Gedurende enige tijd ging ik ongeveer wekelijks naar het 'weeguurtje' van het consultatiebureau, en kreeg dus ook wekelijks weer te horen dat Dint niet zo heel snel groeide, en aan de onderkant van het gemiddelde zat wat betreft gewicht en lengte. Ze schreven dan in het groeiboekje (zo heet het boekje dat je van het consultatiebureau krijgt en bij iedere controle weer tevoorschijn komt) een eetschema op waar ik me bij Dint aan moest houden. Het probleem zit hem echter in het feit dat Dint het op moet eten, niet ik. Al die voorschirften die ik kreeg en die bij Dint niet haalbaar leken, hebben het eetpatroon van Dint en mijn houding ten opzichte van haar eetgedrag bepaald geen goed gedaan.
Bij Louk heb ik me dan ook voorgenomen dit weeguurtje niet meer te bezoeken en het bevalt me prima. Maar hoewel Louk lekker groot en dik is, zou ik liegen als ik zeg dat ik de onzekerheid over groei nog niet bij hem heb gevoeld. Als hij een dag minder eet (en die dagen zijn er nou eenmaal) voel ik de onzekerheid opkomen en de neiging hem vaker dan nodig de borst te leggen. Ik baal dat hij nog niet doorslaapt omdat hij zo'n honger heeft s'nachts, maar stiekem vind ik het een heerlijk idee dat hij zoveel melk nodig heeft, want dan groeit hij tenminste goed.
Steeds neem ik me voor vertrouwen te hebben in zijn eigen behoefte: hij heeft de 9 maanden in de buik ook prima gedaan, hij zal nu ook wel weten hoeveel hij nodig heeft. En hoewel ik veel van Dint heb geleerd hierin, en geleerd heb het consultatiebureau met een eetlepel zout te nemen, blijft het toch moeilijk volledig te vertrouwen op een baby van 8 weken. Maar ook ik groei hierin.
2 comments:
Hi lieve Jon!
Wat een plezier weer om te lezen. Toevallig las ik net een stuk in de Psycholoog over kinderen en eten, zal het je opsturen.
Binnenkort bel ik wel weer eens met Skype, gezellig even bijkletsen. Tot die tijd geniet ik van je blog.
Liefs uit de VS, Meet
lieve jonah
wat leuk om te lezen, en wat fijn dat je zo'n goedgevoel voor humor hebt.
verder zou ik me geen zorgen maken, dat is voor mij natuurlijk makkelijk gezegd. Hetgeen wat kinderen het meest nodig hebben is liefde en dat krijgen die twee volgens mij in overvloed!
hele dikke zoen
diet
Post a Comment