Weg

Deze week was ik een week van huis om zelf een opleiding te volgen over groepsdynamika. Een week helemaal voor mezelf, over mezelf en met mezelf in een andere groep. Ik had besloten niet heen en weer naar huis te rijden om de kinderen te zien en te voeden, maar met kolven mijn borstvoeding op peil te houden. Niels had de week vrij genomen om de boel thuis te runnen.
5 keer per dag zat ik aangekoppeld in mijn hotelkamer. Het hele hotel wist dat ik borstvoeding geef omdat er 5 keer per dag een flesje melk naar beneden kwam om in de ijskast van de keuken te zetten. Telkens als er iemand anders bij de receptie zat waar ik het flesje aan gaf, of als ik het overhandigde aan iemand van de keuken omdat er niemand bij de receptie zat, hoefde ik niets uit te leggen, iedereen wist meteen waar het over ging en zei: "Ik heb er al wat over gehoord". Wat dat dan was, dat weet ik niet.
Een van de receptionisten had zelf ook heel lang borstvoeding gegeven en lachte om het feit dat ik de melk van de hele week ging bewaren (zij gooide afgekolfde melk altijd weg). De hoteleigenaar lachte me ook toe, maar met een andere reden denk ik. Halverwegen de week heb ik TNT langs laten komen om de melk naar mijn huis de escorteren.
Tijdens een van de kolfmomenten belde ik even naar huis om Niels en Dint te spreken. Dint: "Mama piep piep doen". (piep piep refereert naar de piepjes die het apparaat maakt). "Mama koe". Scherper had ik het niet kunnen verwoorden. Het was intensief om als koe in training te zitten. Toch voelde het als vakantie.