Uitslapen

De afgelopen maanden hebben we ons steeds meer proberen neer te leggen bij het feit dat 6 uur opstaan de komende tijd gewoon ons lot is. Regelmatig liggen we als Louk wakker wordt te zuchten in bed omdat we allebei geen zin hebben om op te staan. Gewoon moe. Maar Louk is een doorzetter wat resulteert in de situatie dat 1 van ons naar beneden gaat met Louk en de ander nog even mag blijven liggen.
Maar vanmorgen was een uitzonderlijke ochtend. Louk werd om 5.20 wakker, echt vroeg dus. We lieten hem liggen tot 5.45, hopend dat hij ook tot het inzicht zou komen dat het nog te vroeg was om op te staan. Nee dus. Toch maar met een flesje zijn kamer binnengeslopen om hem wat melk te geven en daarna weer proberen in bed te leggen. Iets wat normalitair mislukt omdat hij naar beneden wil.
Maar zoals ik al zei, vanmorgen was een uitzonderlijke ochtend.

6.00: Niels komt terug in onze kamer. Zonder Louk. Stilte.
"Wat heb je met hem gedaan?"
"Wat denk je?"
"Knock out geslagen."
"Nee, fles gegeven, wie weet gaat hij wel slapen."
6.20: Nog steeds stil.
7.00: "Joon, we moeten opstaan als je om 8 uur de deur uit wilt".
7.10: "Ja, nu gaan we echt eruit."
7.45: "Het is wel zonde om op te staan als zij eindelijk eens uitslapen"
"Ja, en ze hebben het ook echt nodig..." (projectie)
8.00:"Ik vertik het om op te staan als zij slapen, we doen het gewoon niet".
8.33: Louk wordt wakker.

Welverdiende ochtendrust. We waren overal te laat maar met een brede glimlach dansen we door de dag.