Soms

Soms heb ik het. Bijvoorbeeld als Louk midden in de nacht ontroostbaar wakker wordt en ik niet meer weet hoe hem te troosten. Of als Dint haar hoestbuien opkomen en de kans bestaat dat de benauwdheid weer toeslaat. Of als Niels en ik zoveel in onze hoofden hebben door werk, elkaar, drukte etc. dat we nauwelijks plek in ons hoofd hebben voor de kinderen. Of als ik me s'avonds realiseer dat ik me geen moment bewust ben geweest van het feit dat er een klein propje in mijn buik zit. Of soms als ik de kinderen naar de creche breng en Dint hard huilt achter het raam en fanatiek zwaait en handkusjes geeft.
Ja, dan heb ik het. Dan voel ik de kwetsbaarheid van het moederschap. Hoe je eigen geluk meebeweegt met het geluk van je kinderen, en hoe sterk de grootste wens is van een moeder, in ieder geval van mij: dat je kinderen gelukkig zijn. En de verantwoordelijkheid die je als moeder daarvoor voelt en tegelijkertijd het onvermogen omdat je het geluk van je kinderen niet volledig in de hand hebt.
Ja, soms heb ik dat.